W poniedziałek 9 grudnia 2019 r. w Filii Nr 1 Miejskiej Biblioteki Publicznej, Członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiały o książce pt. ,,Jacyś złośliwi bogowie zakpili z nas okrutnie. Korespondencja 1955 -1996" autorstwa Wisławy Szymborskiej i Zbigniewa Herberta. Spotkanie poprowadziła Anna Pałys. Początek tej wymiany myśli, to list poetki do Zbigniewa Herberta, który pochodzi z roku 1955. Czytelnik jest świadkiem, jak znajomość szybko zmienia się w serdeczną przyjaźń między ludźmi inteligentnymi i uduchowionymi. Ostatni list pochodzi z roku 1996, kiedy Szymborska odebrała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.

Lektura omawiana na ostatnim w tym roku spotkaniu DKK, dała nam możliwość poznania dwójki autorów od strony prywatnej poprzez treść ich korespondencji, co sprawiło zarówno mnie jak i Paniom Klubowiczkom wielką przyjemność. Każdy z listów jest wyjątkowy zarówno dla autora, jak i adresata.Zarażają humorem i dowcipem, stanowią lekką, wspierającą i podnoszącą na duchu lekturę. Sama treść listów - czasami wierszowanych, odręcznie ilustrowanych - ogranicza się do pozdrowień, zaproszeń, życzeń, próśb czy spraw zawodowych. Redaktorka działu poezji w krakowskim ,,Życiu literackim" najczęściej prosi poetę o przysłanie wierszy do publikacji. Zachwycają wszystkie - pisane na papierze firmowym, pocztówkach, kartkach papieru, zwyczajnych kartonikach czy stronach tytułowych tomików poezji wzajemnie sobie darowanych, a także w formie wyklejanek wykonywanych ręcznie przez Wisławę Szymborską.

Klubowiczki przyznały, że wzrusza w tej epistolografii niecodzienny humor, błyskotliwość, dystans do siebie i do świata. Czytelnik wyczuwa wszystkie emocje, przede wszystkim czułość, która przekazana została na kartach książki i jest to piękne czytelnicze doświadczenie. Polecamy.

W Filii Nr 1 Miejskiej Biblioteki Publicznej 18 listopada 2019 r., Członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiały o książce Carmen Domingo pt. ,,Gala-Dali". Spotkanie poprowadziła Anna Pałys.

Panie Klubowiczki bez wątpienia zaintrygowała ciekawa biografia Gali, żony Salvadora Dali, genialnego surrealisty. To powieść o kobiecie, która świadomie wywierała wpływ na mężczyzn, rozkochiwała ich w sobie jak Paula Grindelia, Maxa Ernsta czy Salvadora. Z książki można dowiedzieć się, jakimi kierowała się w życiu priorytetami oraz w jaki sposób osiągała cele, a także jaką odegrała rolę kreując wizerunek duetu Gala-Dalí, bo w ten sposób Salvador podpisywał większość swoich prac. Kariera tego artysty, jak się okazuje, to jedna z pierwszych, przemyślanych i zaplanowanych strategii marketingowych w dziedzinie kultury. O jego wizerunek, wystawy, zlecenia, wzmianki w prasie oraz publikacje dbała właśnie ona, Gala. Była więc jego muzą, impresario, jak również - współczesną bizneswoman. Panie Klubowiczki zwróciły uwagę na brak empatii i uczuć macierzyńskich u bohaterki, a jednocześnie na fascynację tarotem, hazardem, erotyką i związkami z młodszymi mężczyznami. Barwne, choć nie zawsze dostatnie życie tej pary obfitowało również w skandale i oszustwa. Fabułę wzbogacają szczegóły biograficzne oraz anegdoty. Czytelnik dowiaduje się o intymnych szczegółach nie tylko pożycia małżonków, ale też o najgłębiej skrywanych obsesjach artysty. Książka nie jest więc hagiografią. Dlatego tak dobrze się ją czyta. Polecamy.

W Filii nr 1 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tarnobrzegu, 24 czerwca o godz. 16.00  odbyło się spotkanie DKK, poświęcone książce pt.,,Delhi. Stolica ze złota i snu" Rany Dasgupty, brytyjskiego pisarza i eseisty hinduskiego pochodzenia. Spotkanie poprowadziła Anna Pałys.

Imię Rana może być dla Europejczyka zwodnicze, wielu zapewne kojarzy się z imieniem żeńskim. Faktycznie, jest to imię kobiece pochodzenia arabskiego i oznacza „wędrowca”.  Jednak Rana Dasgupta jest mężczyzną - urodzonym w Wielkiej Brytanii pół-Hindusem, pół-Brytyjczykiem. Obecnie od kilkunastu lat mieszka w Delhi. Panie Klubowiczki wyraziły zdanie, że imię odzwierciedla charakter człowieka i z pewnością tak jest i w tym przypadku. Efektem ,,reporterskich wędrówek" Rany Dasgupty po Indiach jest niezwykle ciekawy i szczegółowy obraz Delhi, jednego z najszybciej rozwijających się współcześnie miast.

Należy zaznaczyć, że reportaż w 2017 roku zdobył Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego. Autor poddaje analizie mechanizm narodzin indyjskiej burżuazji, by pokazać, co może przynieść globalny kapitalizm. Odsłania prawdziwe oblicze stolicy, wypełnionej mrokiem i żądzą bogactwa, zanurzonej w oceanie biedy. Opowiada o mieście przede wszystkim za pomocą historii snutych przez bohaterów poszczególnych rozdziałów, które rozgrywają się w przeciągu 30 lat zmian w całym kraju. Po wprowadzeniu otwartej gospodarki rynkowej w Indiach slumsy i targowiska były burzone, a na ich miejscu wyrastały korporacje, centra handlowe i ,,farmy", młodzi ludzie błyskawicznie robili zawrotne kariery, a luksus stał się dla nich powszechnie dostępny. Tym samym pogłębiły się nierówności społeczne. To opowieść o ludziach tej metropolii - o tych, którym się powiodło, ale zatracili się w ,,wyścigu szczurów", o biurokratach, handlarzach narkotyków i przedsiębiorcach, mieszkańcach slumsów i pracownikach międzynarodowych korporacji. Najwięcej emocji wzbudził rozdział o handlu ludzkimi organami, służbie zdrowia oraz teściowych i synowych. Stolica tego wielkiego kraju została opisana przez pryzmat bogactwa klasy średniej, jednak uważny czytelnik natychmiast zwróci uwagę na tych najuboższych, których „Ziemia Obiecana” wchłonęła, przeżuła i pozbawiła godnego życia. Jest również poruszana sprawa korupcji i wiele innych ciekawych zjawisk, które Panie Klubowiczki gruntownie przedyskutowały. Reportaż zyskał bardzo pozytywne oceny.

W Filii Nr 1 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tarnobrzegu, 27 maja 2019 r.,  Członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiały o książce Dana Simmonsa pt. ,,Hyperion".

400 lat po śmierci Ziemi sześcioro ludzi - Ksiądz, Uczony, Poeta, Żołnierz, Detektyw i Konsul, wspólnie wyrusza na ostatnią pielgrzymkę do tajemniczej i śmiertelnie groźnej istoty zwanej Dzierzbą (czerwonookiego półboga ze stali, która zamieszkuje planetę Hyperion). Celem misji jest zbadanie tamtejszych grobowców i być może znalezienie sposobu, aby zapobiec zagładzie ludzkości, która grozi całemu kosmosowi. Ci obcy sobie ludzie, nad którymi jednakowo zawisło widmo śmierci, zbierają się wieczorami, by opowiadać swoje historie. Według Klubowiczek historie przez nich opowiedziane, wzbudzają fale skrajnych emocji, gdyż każda porusza w odmienny sposób, pokazuje podbój kosmosu i pozaziemską migrację ludzkości, a jednocześnie ma związek z Hyperionem. Wybrańcy pochodzą ze światów, na których funkcjonuje kult demonicznego Dzierzby, istoty potrafiącej zaginać czasoprzestrzeń. Każdy z bohaterów w jakiś sposób doświadcza manipulacji czasem, a ,,pływy temporalne", to jedna z ciekawszych koncepcji tej powieści.

Barwnie została opisana Sieć – unia kilkuset planet, które zasiedlili ludzie po zagładzie starej Ziemi. Drzewostatki, zmodyfikowana ludzkość, biorzeźbiarstwo, elektryczne drzewa, żywe wyspy pływające po morskich pastwiskach, urządzenia do rozmów z delfinami, nieskończona sieć informacji na wyciągnięcie komlogu, transportale i rezydencje między światami, z pokojami na stu różnych planetach... A jednak jest to dekadencki świat społecznej nierówności, pogoni za narkotycznymi doznaniami w oparach ,,czaru wspomnień" i rabunkowej turystyki, któremu zagrażają barbarzyńscy Wygnańcy. Czy powieść jest ostrzeżeniem? Co okaże się ratunkiem?

Autor doskonale potrafi miksować gatunki: nie ma przed nim tajemnic zarówno militarna SF jak i horror etnograficzny, równie dobrze radzi sobie, łącząc elementy powieści detektywistycznej i dziewiętnastowiecznej powieści autobiograficznej, a cyberpunkowy kryminał wpasowuje się w rozważania o poezji romantycznego poety Johna Keates’a, który napisał poemat ,,Hyperion". Zagadnienia naukowe i pseudonaukowe okrasza odrobina komizmu. Dusze ludzi i androidów przemieszczają się w datasferze, sztuczne inteligencje mówią wierszem, a czas biegnie do tyłu. Czy człowiek będzie kiedyś potrafił zrekonstruować i umieścić w ,,cybrydach" osobowość wybitnych poetów, tak jak Simmons uczynił z Johnem Keatsem? Panie z Dyskusyjnego Klubu Książki odbierają powieść jako mroczną przypowieść o człowieku, Bogu i maszynie.

Spotkanie uatrakcyjniły odgłosy kosmosu i futurystyczna prezentacja przygotowana przez moderatorkę Annę Pałys.

29 kwietnia 2019 r. w Filii Nr 1 Członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiały o książce pt. ,,Opowieść o pięknie i mroku" Amosa Oza - najpoczytniejszego na świecie pisarza izraelskiego.  Jest to książka autobiograficzna, napisana w gawędziarskim stylu o życiu dziecka, nastolatka i w końcu dorosłego mężczyzny, który musi wreszcie zmierzyć się z niewyobrażalną tragedią, jaką było samobójstwo jego matki. Autor dokonuje rozliczenia z przeszłością i wyzwala się z trwającej pół wieku traumy. Jest to też historia familiarna o wzajemnych relacjach rodziców autora, ich rodzin, przyjaciół i znajomych. Szczególną uwagę Amos Oz poświęca swemu znanemu wujowi profesorowi Józefowi Klausnerowi, kandydatowi na pierwszego prezydenta Izraela.

Klubowiczkom spodobały się fragmenty opisujące szacunek i bezgraniczną miłość sportretowanych bohaterów do książek.  Mały chłopiec marzył o tym, że kiedy dorośnie, zostanie książką, a stało się tak, że Amos Oz został sławnym pisarzem.

Osobiste wątki powieści operują bardzo plastycznym i barwnym językiem, a szczegóły i szczególiki wyznaczają sposób na pojmowanie świata. Wszystko się widzi i czuje. Zainteresowani tematyką żydowską docenią język przekładu, zakres tematyczny oraz przejmujące obrazy, wspomnienia, straszne i piękne przeżycia, a także wieloaspektowość tej książki. Z pewnością zachwyci ówczesna Jerozolima z labiryntem wąskich uliczek i kamiennych murów, z dźwiękami dzwonów i zawodzeniem muezinów - miasto zróżnicowane językowo, kulturowo i narodowościowo.

Bardzo miłą niespodziankę przygotowała nam nasza Klubowiczka - Pani Renata, która zabrała nas na multimedialną wycieczkę po Izraelu. Z ciekawością wysłuchałyśmy opowieści o ojczyźnie Amosa Oza.

8 kwietnia 2019 r. w Filii Nr 1 Członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawiały o książce Karoliny Bednarz  pt. ,,Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet". Spotkanie poprowadziła Anna Pałys.

Autorka książki pt. ,,Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet", to zarówno reportażystka jak i japonistka, która spędziła w Japonii kilka lat. Prowadzi na Facebooku Tajfunowy Klub Książkowy, gdzie rozmawia o japońskiej literaturze pięknej. Atutem tej interesującej pozycji jest bez wątpienia bogata bibliografia. Karolina Bednarz podkreśla, że swoje reportaże oparła na licznych bezpośrednich spotkaniach z Japonkami oraz na niezwykle bogatej dokumentacji.

Reporterka opisuje różne aspekty życia japońskich kobiet. ale nie tylko. Bardzo zaskakujące są opowieści o wykluczonych, o bezdomnych, o chorych na trąd, o śmierci z przepracowania, o prostytucji i o niechcianych ciążach. Wyjaśnia, dlaczego kobiety nie chcą rodzić dziewczynek w roku Ognistego Konia. Historia Megumi pokazuje jednak, że nadchodzi czas na zmiany. Coraz więcej kobiet chce żyć po swojemu, dokonywać wyborów, nie zależeć od męża i jego rodziny. W książce zderza się tradycja i nowoczesność, ograniczenia i konwenanse; kobiety  nie chcą być dłużej ,,kwiatami w pudełku". Ta książka pokazuje Japonię inną niż ta, znana z programów o podróżach i anime. Nie wszystko jest kawaii. Dyskutować nad tą książką można by jeszcze długo. Ponadto lektura stała się pretekstem, aby Klubowiczki poznały swoje chińskie znaki zodiaku i odkryły najważniejsze cechy swojego charakteru.