Aktualności strony internetowej

W dniu 8 lutego 2016 r. w Filii Nr 1 w Tarnobrzegu członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki przedstawiły swoje refleksje i przemyślenia inspirowane lekturą ,,Najpiękniejsze kobiety z obrazów, prawdziwe historie”" autorstwa Małgorzaty Czyńskiej. Spotkanie poprowadziła pani Monika Sadkowska, uczestniczyło 12 klubowiczek. Panie zwróciły uwagę, że historie kobiet z obrazów są zaskakujące i do bólu prawdziwe, ludzkie, pełne ciepła, a czasem tragiczne. Fascynująca książka. Za każdym obrazem, który podziwiamy, kryje się prawdziwe życie. Pełne pasji, erotyzmu i oddania malarstwu. Zostały ukazane w niej niezwykłe osobowości, femmes fatales, kobiety wyzwolone, muzy. To nie przypadek, że właśnie one pozowały do najsłynniejszych obrazów. Wszyscy znamy ich twarze. Samobójstwa z miłości, wielkie namiętności i okrutne zdrady. Rodzinne tajemnice, o których się nie mówi. Lektura godna polecenia

Spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki zorganizowane w dniu 10.03.2014 poświęcone było książce „Boks na Ptaku, czyli każdy szczyt ma swój Czubaszek i Karolak”

Autorami tej publikacji są niebanalne osobowości: Maria Czubaszek, Artur Andrus i Wojciech Karolak. Artur Andrus - dziennikarz radiowy, satyryk, autor tekstów piosenek, znakomity konferansjer,  jeden z najlepszych kabareciarzy w Polsce. Maria Czubaszek- pisarka i satyryczka, autorka tekstów piosenek, scenarzystka, felietonistka i dziennikarka. Wojciech Karolak - polski muzyk jazzowy, pianista, kompozytor, saksofonista altowy i tenorowy, aranżer. Czubaszek z Karolakiem tworzą nietuzinkową parę. W omawianej książce, w rozmowach z Arturem Andrusem odkrywają kulisy tego związku oraz dzielą się  innymi ciekawymi historiami ze swojego życia.  Znacznie większą część pytań Andrus kieruje tu jednak do Wojciecha Karolaka z uwagi na to, że Maria Czubaszek jest główną bohaterką  pierwszej części rozmów, wydanych dwa lata temu pod tytułem „Każdy szczyt ma swój Czubaszek”. Niemniej jednak, w  trakcie omawiania ważnych dla pana Wojciecha przeżyć, Maria obecna jest cały czas i często dorzuca swoje trzy grosze, np. głośno komentuje to, co dzieje się na ekranie oglądanego przez nią telewizora. Niekiedy wywiad zmienia się w wymianę zdań między małżonkami, przyjmując formę drobnych sprzeczek. W rozmowie oboje odkrywają swoje upodobania, słabości, przyzwyczajenia . Wojciech Karolak nie ukrywa jak wielka miłość ich łączy i szczerze wyznaje, że dzięki sile tego uczucia mógł wyjść z nałogu alkoholowego. We trójkę wspominają dawne czasy, ciekawe życie wśród krakowskiej bohemy i środowisku jazzowym, historie miłosne, życie w PRL-u, jazz i całą plejadę słynnych artystów: Koftę, Urbaniaka, Ptaszyna Wróblewskiego, Dobrowolskiego i wielu innych. Publikacja okraszona jest licznymi anegdotami i dużą dawką abstrakcyjnego humoru oraz tekstami satyrycznymi Marii Czubaszek.

Książka w zasadzie dla każdego, choć jak zauważyły niektóre klubowiczki, przede wszystkim dla ludzi interesujących się jazzem i środowiskiem jazzowym, dla fanów Wojciecha Karolaka  oraz miłośników barwnej, nietuzinkowej, często kontrowersyjnej w swoich opiniach Marii Czubaszek.

W dniu 10.02.2014 dyskutowaliśmy o książce „Matka i córka w rozmowach z Martą Mizuro”, której bohaterkami są Tatiana Raczyńska i Maria Nurowska.

Już na wstępie klubowiczki przyznały , że zaskoczyła je zawartość książki ze względu na prowadzącą rozmowę - Martę Mizuro, która jest  krytyczką literacką. Można było się więc spodziewać, że w książce dominować będą tematy o literaturze i pisarstwie Marii Nurowskiej. Tak jednak nie jest. W książce przeważają wątki związane z życiem prywatnym, rodzinnym Marii i Tatiany. Jest to rozmowa z matką i córką, które w swym życiu wiele przeszły i łączy je szczególna więź choć całkowicie się od siebie różnią. Jak wyznaje Tatiana Raczyńska „jesteśmy sobie bardzo bliskie, ale jakby z innych równoległych światów”.

Maria Nurowska wspomina swoje niełatwe dzieciństwo, matkę o imieniu Irena i jej wielokrotne próby samobójcze i  śmierć. Otwarcie mówi o ojcu, którego choroba alkoholowa również w niej pozostawiła trwały ślad .

Opowiada o ulubionych pisarzach, wśród których najwyżej stawia Bułhakowa, nazywając go swoim „guru”. Interesujące są  wypowiedzi pisarki na temat swojej twórczości i bohaterów  powieści, którzy „oddają jej swoje życie”. Nie ukrywa, że historie poruszane w jej książkach inspirowane były własnymi przeżyciami (n.p. „Sprawa Niny S.”, „Po tamtej stronie śmierć”, „Księżyc nad Zakopanem”), bądź przeżyciami realnie istniejących ludzi.

Wyznaje, że pomysły na kolejną książkę często pojawiały się w podróży.  Jedna z ostatnich książek p.t. „Sergiusz Czesław Jadwiga” oparta jest na historii zasłyszanej w pociągu.

Tatiana natomiast wspomina ciepło i serdeczność, jaką otrzymała od babci Janeczki (matki ojca). Opowiada o swoim wczesnym macierzyństwie, dzieciach, pracy w zawodzie pedagoga szkolnego. Porusza temat terapii dla dorosłych dzieci alkoholików.

Pozornie proste pytania, zadawane przez Martę Mizuro, wydobywają z rozmówczyń najgłębsze emocje towarzyszące otwartym, szczerym wyznaniom.

14.05.2013 w Filii nr 1 Miejskiej Biblioteki Publicznej im. dr. Michała Marczaka w Tarnobrzegu gościł Zygmunt Miłoszewski, pisarz,  publicysta,  autor znanych powieści kryminalnych: „Domofon”, „Uwikłanie”, „Ziarno prawdy” oraz baśni fantasy „Góry żmijowe”. Kilka dni temu ukończył kolejną powieść sensacyjną p.t. „Bezcenny”. Właśnie od prezentacji jej fragmentu autor rozpoczął spotkanie z czytelnikami. Poznaliśmy więc główną bohaterkę, urzędniczkę Ministerstwa Spraw Zagranicznych dr Zofię Lorentz, która zajmuje się odzyskiwaniem dzieł sztuki utraconych przez Polskę w wyniku grabieży wojennej. Jakie perypetie kryminalne wiążą się z bohaterką, dowiemy się zapewne już niedługo, bowiem, jak zapowiedział autor,  książka trafi na rynek księgarski już w czerwcu.

Podczas spotkania autor chętnie przybliżył czytelnikom tajniki swojego warsztatu literackiego, wyznał, że w swoim pisarstwie równorzędnie stawia na fabułę kryminalną i wiedzę rzetelnie ugruntowaną stosowną dokumentacją. W przypadku powieści „Bezcenny” wnikliwie poznawał rynek handlu sztuką, natomiast dla napisania „Ziarna prawdy” na pół roku przeprowadził się do Sandomierza, by poznać ludzi, historię miasta, poczuć klimat tego miejsca. Czytelnicy dowiedzieli się, że tak jak jego bohater- prokurator Szacki, przeszedł drogę od pierwszego zachwytu do pewnego rozczarowania Sandomierzem, być może - jak sam stwierdził - miała na to wpływ niesprzyjająca pora roku -miesiąc luty oraz trudny czas w życiu osobistym, jaki wówczas przeżywał.

Autor mówił również, że wielu ludziom z Sandomierza, zwłaszcza władzom miasta, naraził się, w wyniku czego odwołana została oficjalna promocja książki, która miała mieć miejsce w Ratuszu. Spotkanie i tak się odbyło, ale w prywatnej galerii, na które przyszło bardzo dużo ludzi.

Autor w humorystyczny sposób opowiedział kilka anegdot, jakie powstały w związku z napisaniem „Ziarna prawdy”, czym niesamowicie rozbawił czytelników i wprowadził atmosferę swobodnej rozmowy. Posypały się więc pytania do pisarza, dotyczące  m.in. filmowych adaptacji jego książek oraz kolejnych pisarskich projektów. „Uwikłanie” zostało sfilmowane w reżyserii Jacka Bromskiego, premiera odbyła się w 2011 roku , natomiast „Ziarno prawdy” zekranizuje Borys Lankosz, który wspólnie z autorem napisał również scenariusz.

Autor stara się poszukiwać nowych tematów dla kolejnych powieści, niekoniecznie z gatunku kryminału i sensacji. Zapowiedział, że miejscem akcji następnej książki, którą napisze będzie Olsztyn, rodzinne miasto jego żony.

Zygmunt Miłoszewski jest pisarzem cenionym przez krytykę i czytelników. Za baśń dla dzieci „Góry Żmijowe” w 2006 roku otrzymał wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego. Dwukrotnie przyznano mu Nagrodę Wielkiego Kalibru dla najlepszej powieści kryminalnej i sensacyjnej : w 2008 roku za powieść „Uwikłanie” a cztery lata później również za „Ziarno prawdy”. Ma na swoim koncie także nominację do Paszportów „Polityki” w kategorii „Literatura 2011”. Wszystkie jego książki ukazały się również za granicą.