Jak wyznała na spotkaniu, nie byłoby ich, gdyby nie przypadek. Pisała od zawsze, ale do… szuflady, o czym nie wiedzieli nawet najbliżsi. Aż do chwili, gdy jedna z córek „odkryła” te skarby. Po naradzie rodzinnej i wielu namowach postanowiono wydać odnalezioną twórczość, w co zaangażowana była cała rodzina, która dokonywała wyboru, wykonywała ilustrację. Przy kolejnej publikacji do jej zilustrowania zaproszono dzieci z gorzyckiej szkoły podstawowej. Ostatnią, książkę Pani Anna wydała z myślą o dorosłym czytelniku. I to właśnie ona była pretekstem do porozmawiania o pasjach, marzeniach i dążeniu do ich spełnienia bez względu, w jakim się jest okresie życia. Pomysł na „Znajdę” przeleżał w zakamarkach pamięci i szafy przez wiele, wiele lat. Natomiast gdy już konspekt przyjął formę powieści obyczajowej, Pani Anna musiała pokonać wiele rozterek i obaw związanych z jej wydaniem i odbiorem przez czytelnika. Udało się, z czego jest bardzo dumna i co bardzo mocno wybrzmiało jako przesłanie dla Tych, którzy w pewnym wieku odkrywają w sobie zdolności twórcze. Autorce na spotkaniu towarzyszyły dwie córki, które dzielnie wspierają Mamę w Jej literackich poczynaniach.
